Texel is geen Amsterdam
De Volkskrant vergelijkt de toeristische ontwikkeling op Texel een-op-een met Amsterdam. Lees hier waarom deze vlieger niet op gaat.
In de meeste bijdragen die ik deze zomer las over toerisme, stellen de auteurs toerisme synoniem voor massatoerisme om vervolgens een-op-een te schrijven over drukte, overlast, overtoerisme en commercialisering. Dat is jammer, want de opgezwollen toon doet geen recht aan het fenomeen toerisme en de gewenste balansdiscussie. Zo ook het artikel in de Volkskrant van 25 augustus 2018 van Mensje Melchior over het toerisme op Texel, waaraan ik graag meer context geef.
Media eenzijdig
Het artikel beschrijft dat ‘na Barcelona en Amsterdam nu ook (is dat nieuw?) Texel kreunt onder (dramatisch!) de enorme toestroom (1 mln per jaar, dat is gemiddeld 2.800 bezoekers per dag) van toeristen’. Via twitter vroeg ik waarom ze voor dit frame koos en ze gaf aan dat dit de beleving van veel inwoners was. Tegelijkertijd maakt ze dit niet duidelijk in het artikel, omdat ze de formulering niet als quote van de inwoners weergeeft (bijvoorbeeld tussen aanhalingstekens), maar als samenvattende introductietekst gebruikt. Hiermee polariseert ze de discussie: ze geeft weliswaar wat aandacht aan een raadslid en een ondernemer, maar de formuleringen van de tegenstanders winnen het ruim van de summiere tekstjes bij de nuanceringen die worden gemaakt. Het artikel staat niet op zichzelf: bijna alle artikelen van de laatste tijd in kwaliteitskranten als de Volkskrant, NRC en Trouw geven veel meer aandacht aan het benoemen van het probleem en populariseren de term toerisme als ‘rolkofferterrreur’, ‘massatoerisme’ of ‘pretpark’.
Texel is geen Amsterdam
Ik ga even terug naar het artikel over Texel. De vergelijking met Amsterdam gaat volledig mank, want qua schaal en profiel is Texel geen Amsterdam: het aantal bezoekers is een fractie, het eiland is ruim bemeten vergeleken met het historische centrum van Amsterdam, er is een overdaad aan rustig natuurgebied, er zijn geen grootschalige attractiepunten, er is geen overlast van groepen op straat, het bezoekersprofiel is compleet anders en los van de concentraties zijn er veel rustige gebieden te vinden. Het is op sommige momenten druk op Texel, daar niet van, maar de oplossing zit niet in het bashen van bezoekers.
‘De vergelijking met Amsterdam gaat volledig mank’
Het gaat om en-en
De opgave voor toeristische ontwikkeling van Texel gaat om het bewaken van de balans tussen en rust en reuring. Dat betekent niet eenzijdig de beleving van inwoners uitvergroten, maar ook de effectieve maatregelen van de gemeente die er al zijn belichten of de goede voorbeelden van crowd management laten zien. Het zou mooi zijn om meer aandacht te geven aan de oplossingen. Die zijn er namelijk.
Er zijn oplossingen
Want het goede nieuws is dat Texel een eiland is en dat maakt dat zaken beter te sturen zijn dan in een stad. De gemeente, de rederij en de ondernemers hebben hier de sleutel in handen: denk aan de capaciteit op de boot op piekmomenten begrenzen, sturen op volume en concept van het verblijfsaanbod, het stimuleren van fietsgebruik en een slim plan voor het beter afwikkelen van autoverkeer (zoneren, alternatief vervoer, autovrije gebieden). Als alle partners samenwerken en zich inspannen om een authentiek eiland te behouden, blijft Texel het aantrekkelijke eiland dat het is.
